Karel Nijs van Het Aalsters Literair BonTgenootschap brengt minimalistische gedichten en teksten. 

Aalsterse kunstenaar Luc Arijs beweegt zich al schetsend rond de piano. Geïnspireerd door de klanken en de bewegingen van de pianist laat hij inkt op papier vloeien. Met een minimale lijnvoering en een geroutineerde snelheid, geeft hij een uitgepuurde essentie weer van de muzikale actie in de ruimte.

Meester in de performancekunst René Van Gijsegem composeert kleurvlakken naast de piano. De samengestelde kleuren worden ritmisch en volgens een persoonlijke logica in verschillende composities geplaatst. De sfeer in de ruimte en de ingesteldheid van de performer zijn bepalende factoren.

Helen White, een visuele kunstenares met een poëtische insteek, spint een soort elastisch web rond de pianist. Ze liet zich hiervoor inspireren door oud kantwerk en ging op zoek naar patronen die 840 steken of een meervoud daarvan bevatten. Helen manipuleert het elastisch kantwerk en tast daarbij de grenzen van het materiaal en de ruimte af.

Beeldend kunstenares en dichteres Lies Van Gasse tekent, schildert en schrijft intuïtief op de muziek. Ze vertaalt Vexations naar haar eigen poëtische vormentaal. Terwijl Lies op de eerste verdieping in de ruimte werkt, worden haar beelden op het gelijkvloers naast de pianist geprojecteerd. Er ontstaat zo een interessant spanningsveld tussen haar liveactie, de projectie en de muziek.

Larissa Viaene tast de grenzen af tussen bewegingen en danspassen. Tussen object en lichaam. Zelfgemaakte geometrische constructies, een soort van kostuums, vormen extensies van haar lichaam. Enerzijds belemmeren deze haar in haar bewegingen, anderzijds verlengen zij haar lichaam tot een sculptuur. Haar beweeglijkheid wordt eveneens beperkt door de ruimte zelf waardoor Larissa een complexe dans uitvoert die zowel gracieus als moeizaam overkomt. 

De performances van de Griekse Antigone Michalakopoulou refereren naar de vluchtigheid van alles dat in beweging is. Bewust zijnde van de vergankelijkheid van haar artistieke acties, laat zich graag in situ inspireren. Tegelijkertijd is zij steeds op zoek naar een thuishaven, een rustpunt, en vormt deze zoektocht een rode draad doorheen haar werk. Ondersteund door projecties en interessante camerastandpunten brengt zij haar onderzoek visueel tot uiting in een performance die eigenlijk geen afgelijnd begin of einde kent. Antigone brengt de hele dag in de nabijheid van de pianist door en dompelt zich volledig onder in de sfeer van de repetitieve tonen. 

Pianist-dirigent Tom Deneckere speelde  840 maal 'Vexations' van Erik Satie. Satie schreef volgende instructies op de partituur:

"Pour se jouer 840 fois de suite ce motif, il sera bon de se préparer au préalable, et dans le plus grand silence, par des immobilités sérieuses." - Erik Satie. -wikipedia-

Hierboven kan u hier genieten van een opname die plaats vond rond 2 uur 's nachts wanneer Tom Deneckere het stuk uiteindelijk 840 keer speelde en tot een goed einde bracht.

Op zaterdag 6 september kon u vanaf 8u 's morgen tot 02:00 's nachts komen luisteren en kijken. Deze uitzonderlijke stunt was meteen de kick-off van de tentoonstelling '50 Years Of Minimalism'.

Terwijl Tom Deneckere speelde, vonden er ook verschillende performances plaats in de ruimte. 

Zie hier het programmaboekje voor meer details.

met dank aan www.quatremains-pianos.be